سیستم های ترموست، چسب کاغذی پهن قهوه ای بر خلاف ترموپلاستیک ها، پیوندهای دائمی، مقاوم در برابر حرارت و نامحلول را تشکیل می دهند که بدون تخریب قابل اصلاح نیستند.
چسب های مبتنی بر پلیمرهای ترموست به طور گسترده در صنعت هوافضا استفاده می شود. ترموست ها شامل فنل فرمالدئید، اوره فرمالدئید، پلی استرهای غیر اشباع، اپوکسی ها و پلی یورتان ها هستند.
چسب های مبتنی بر الاستومر می توانند به عنوان انواع ترموپلاستیک یا ترموپلاستیک عمل کنند، بسته به اینکه آیا اتصال عرضی برای چسب برای انجام عملکرد خود ضروری است یا خیر.
از ویژگی های چسب های الاستومری می توان به مونتاژ سریع، انعطاف پذیری، تنوع نوع، اقتصادی بودن، استحکام بالای لایه برداری، سهولت اصلاح و تطبیق پذیری اشاره کرد.
الاستومرهای اصلی مورد استفاده به عنوان چسب عبارتند از لاستیک طبیعی، لاستیک بوتیل، لاستیک بوتادین، لاستیک استایرن-بوتادین، لاستیک نیتریل، سیلیکون و نئوپرن.
چالش مهمی که تولیدکنندگان و مصرف کنندگان چسب با آن روبرو هستند، جایگزینی سیستم های چسب مبتنی بر حلال های آلی با سیستم های مبتنی بر آب است.
این روند به دلیل محدودیت در استفاده از ترکیبات آلی فرار (VOC)، که شامل حلال هایی است که در اتمسفر آزاد می شوند و به تخریب ازن کمک می کنند، هدایت شده است.
در پاسخ به مقررات زیست محیطی، چسب های مبتنی بر امولسیون های آبی و دیسپرسیون ها در حال توسعه هستند و چسب های مبتنی بر حلال در حال حذف شدن هستند.
انواع پلیمری که در بالا ذکر شد در تعدادی از انواع چسب های کاربردی استفاده می شود. این انواع عملکردی در زیر توضیح داده شده است.
سیمان های تماسی چسب ها یا سیمان های تماسی معمولا بر اساس محلول های حلال نئوپرن هستند. آنها به این دلیل نامگذاری شده اند که معمولاً روی هر دو سطح برای چسباندن اعمال می شوند.
پس از تبخیر حلال، دو سطح ممکن است به هم متصل شوند تا یک پیوند قوی با مقاومت بالا در برابر نیروهای برشی ایجاد کنند.
سیمان تماسی به طور گسترده در مونتاژ قطعات خودرو، مبلمان، کالاهای چرمی و لمینت های تزئینی استفاده می شود. و از آنها در اتصال پلاستیک ها موثر هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.